Vandaag de tekst van de Schildpad afgeschreven. En dat was best een hele klus. Hij lag al een aantal dagen te sudderen, de tekst dan, niet de Schildpad zelf… ;-), voordat ik hem met Sander af kon tikken. De Schildpad… over de verbinding met moeder Aarde en bescherming. Het besef dat alles zijn eigen tijd en tempo heeft. Dat je niet moet haasten, omdat je anders je doel voorbij schiet. Een mooie boodschap. Hij is verbonden met de aarde en met de kosmos. Vertrouwt erop dat alles komt zoals het komt. Precies op tijd. Menigmaal heb ik de tekst van de Schildpad aan de kant geschoven. Het lukte even niet en het ging mij (weer) niet snel genoeg. 😉 Dat leverde aardig wat frustratie op natuurlijk.
Vanochtend verder geschreven met Sander. En wat moest hij om mij lachen als ik met de ongeduldige energie van de haas vooruit wilde zoeven en het even niet lukte… “Rustig aan maar, geduld. Alles heeft zijn tijd.” “Ja, dat weet ik maar, grrrr…. hoe lang hebben we nog…?” Ik wilde verder, doorgaan, weer een dier van het lijstje afstrepen, want we hadden er nog zoveel te doen en ik wil het Krachtdierenspel toch eindelijk weleens een keer afmaken. Zinnen bijstellen, woorden veranderen, invoelen, lezen, nogmaals lezen, wegstrepen en toevoegen. Langzaamaan ontstond de tekst van Schildpad. Hij ging geen millimeter sneller dan hij zelf wilde. 🙂 Zijn eigen tempo… Op een gegeven moment was ik het even zat. Ik liep naar buiten om de was op te hangen en bedacht me dat het dan maar zo moest zijn dat het in zijn eigen tempo ging. Dan maar niet vandaag klaar. Dan een ander moment. We hadden in ieder geval al een behoorlijk stuk gegaan, waarop we later verder konden bouwen. Zucht, hehe, dat was fijn. Geen druk meer, niet hoeven presteren. ‘Gewoon’ loslaten dan maar 🙂 Bevrijd en opgelucht en met een goed gevoel -rustig- ging ik naar binnen. Waarop Sander vervolgens zei: “Nou, volgens mij is hij klaar hoor!” Ik keek naar de tekst, we veranderden nog wat zinnen, schrapten wat woorden van het gedichtje, de affirmatie floepte er als vanzelfsprekend uit en de Schildpad was gewoonweg KLAAR! Nog ruim op tijd voordat Sander Aiden, ons jongste zoontje van 2, 5 jaar, op ging halen.
Mooi, vreemd en bizar en tegelijkertijd ook weer zo logisch als maar kan. “Maak je niet druk”, zegt Schildpad. “Het komt zoals het komt. Vertrouw maar op de aarde en de kosmos. Er wordt voor je gezorgd.” Ja, dat snap ik. Het vereist loslaten en overgaven. Aanwezig zijn in het moment, in het Nu, waarop alles kan ontstaan en alles kan stromen. Het hoofd mag even op vakantie en het lichaam, het gevoel Weet.
Dank u, Schildpad van Moeder Aarde, om ons eraan te herinneren dat we allen kinderen van Moeder Aarde zijn. En dat we allen worden gedragen. Er wordt voor ons gezorgd. De kunst is om dat ons te blijven herinneren. Deze oude wijsheid die we eigenlijk allemaal wel weten. Remember. Jij bent veilig!
wow, wat prachtig geschreven en hoe herkenbaar.
Het doet mij denken aan een mooie verhalenkaart:
“De slak en de kersenboom.
Er was eens een slak die op een koude,stormachtige dag in het voorjaar in stam van een hoge kersenboom begon te klimmen. De spreeuwen in de bomen ernaast,schoten in de lach toen ze zagen wat de slak deed. Een van de spreeuwen vloog naar de slak toe en zei:” hé, jij dommerik, zie je niet dat er helemaal geen kersen in de boom hangen??!” Het kleine diertje onderbrak echter zijn klimtouw niet en antwoordde:” dat geeft niet,wanneer ik boven ben hangen de kersen er wel.”
Dit gaat dan niet over de schildpad …ach, dat geeft vast niet.
Hoi Marian,
Wat leuk dat je mijn post zo mooi vond! En dank voor het delen van je verhaal. Ik ken het inderdaad. Mooie boodschap!
Groetjes,
Linda
Super mooi om te zien, hoe het werkt.
Bij het lezen van de blog word ik heel rustig.
Dank voor je compliment Jitske! Leuk om te lezen dat je er rustig van wordt: energie van het dier dus goed beschreven.