Daar waren we dan. Weer terug in Bunnik. Na vier weken rondzwerven in Zeeland en de Ardennen viel de Randstedelijke omgeving ons weer best zwaar. Er zijn zoveel prikkels voor ons systeem om te verwerken; overal altijd geluid; de trein, de snelweg, auto’s, mensen, de lucht die minder schoon is en vol van denkbeelden en overtuigingen en sowieso de hoeveelheid info die op je afkomt langs alle kanalen; minder natuur en vooral alles in een veel sneller tempo. De tijd in Zeeland en de Ardennen was heerlijk; terug naar de rust, ruimte, verstilling en vooral de natuur. Het geluid van kabbelende riviertjes, kwetterende vogeltjes, het ruisen van de wind door de hoge naaldbomen. Elke minuut veranderde het decor en onttrok zich er een waar schouwspel; de wolken gingen voorbij en maakten allerlei figuren, de zon speelde met de bomen en liet zachte zonnestralen door de regenwolken schijnen waarna hij opeens doorbrak en voor een haast zinderende hitte zorgde. Hoewel er rust was en haast geen beweging, was het niet saai, verveelde het nooit en was het juist altijd dynamisch, in beweging. Afgestemd op het geheel, aanwezig. In het nu. The present moment, zoals Eckhart Tolle dat noemt. Alsof je stilstaat in de tijd, de plaats en het moment waar je bent. Stil en toch levendig. Rustig en tegelijkertijd een intense bron van vitaliteit en levensenergie, bruis. Ik kon er uren naar kijken. Gewoonweg zijn, in het moment. Elke keer dat ik een boom zag, een vogeltje of de rivier wist en voelde ik: ik ben thuis. Het is goed zoals het is. Meer is er niet nodig. De magie van het leven, voelbaar in elke grasspriet. Verwondering en vreugde, om de kleine dingen die een grootsheid bezitten die haast niet met woorden te beschrijven is.
Met dit gevoel in mijn hart ging ik naar huis. Hoe groot was dan toch weer een schock en contrast toen we in Bunnik kwamen. Het was er druk. En dan was het nog wel vakantie. Mijn hoofd zei: het valt toch wel mee? Maar mijn lijf vertelde anders; direct het gevoel van opgesloten, gevangen, spanning overal en verdriet om het gemis van de prachtige bomen en de rivier, de frisse lucht en de rivierkreeftjes. Hoe gaan we onze weg weer vinden in een systeem dat zover af staat van hoe we graag zouden willen leven?
Toen ik ging slapen, vroeg Sander mij opeens: hoor je dat ook, die lage zoem? Een laag, brommend geluid dat je eigenlijk niet hoort maar er wel is. Ja, ik hoorde het ook. Na een maand weggeweest te zijn, realiseerden we ons dat we dit geluid vaker horen. Het geluid en de ruis van drukte en onrust. Het geluid van stress, veel dingen moeten doen en een veeleisende consumptiemaatschappij die altijd op zoek is naar meer.
‘s Nachts werd ik in paniek wakker, de angst gierde door mij heen. Mijn hoofd begreep er wederom niets van, maar mijn lichaam liet zien wat er aan de hand was. Instant kwam onze healerpoes Willow naar mij toe en nestelde zich neer op mijn hart en buik. Ze keek me liefdevol aan en gaf me een paar bemoedigende kopjes. “Het komt goed vrouwtje. Ik ben er nu en kom je helpen.” Op het moment dat ze op mij ging liggen, voelde ik dat mijn lichaam zich gelijk ontspande. Een golf van liefde en rust stroomde door mij heen. Ik kon weer ademen, kon weer bewegen. Zo lag Willow daar een tijdje, bezig met haar baasje te healen. Wat een geweldige kat, realiseerde ik mij weer. Op een gegeven moment voelde ik dat ze klaar was. Ik stond op, ging naar de wc (loslaten 🙂 ) en Willow was weer verdwenen. Zo uit het niets dat ze was gekomen, zo ging ze er ook weer vandoor nu haar taakje gedaan was.
Ik herinner me ook een keer dat Sander een healing ging geven in onze yurt. Uren van tevoren lag Willow in de bosjes, in onze tuin. Wat doet die kat toch? dacht Sander toen nog. Op het moment dat zijn healee (client) verscheen, scheurde Willow uit de bosjes en ging direct op schoot zitten bij de healee. Ze had dus al uren in de bosjes zitten wachten… En precies op het moment dat de healing klaar was, sprong Willow van de schoot af, gaf nog even een kopje en liep toen de yurt uit. Voor de healee bovendien een prachtige ervaring; haar healing ging over het op eigen wijze haar leven vorm geven, precies wat de boodschap is van de kat.
Ondertussen zijn we aardig gewend aan de magie van de dieren en de natuur, die voor ons steeds vanzelfsprekender is geworden en de basis van ons bestaan. Hoewel het elke keer als het gebeurt, toch weer een wondertje is wat zich voltrekt. De magie van het leven ervaren, voelen, zien, begrijpen. We gunnen jou ook deze ervaringen. Dat je de magie van het leven ziet en steeds vaker gaat herkennen. De verbinding met de dieren en de natuur. Wat zijn hun boodschappen, hun signalen? Hoe kunnen ze jou helpen en wat kan jij voor de natuur doen? We nodigen je graag uit om mee te gaan op reis, een tocht vol ontdekkingen.
Nieuwsgierig en enthousiast? Volg dan de training Krachtdierenspel of de opleiding tot Natuurcoach.
